ბაბილაშვილი დანიელ, 50 წლის, ამჟამად ვცხოვრობ ქალაქ ლვოვში. დავიბადე თბილისში, დავამტავრე 47=ე საშუალო სკოლა, შემდეგ ვსწავლობდი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფიზიკის ფაკულტეტზე, მოგვიანებით სწავლა განვაგრძე კიევის ტექნიკურ ინსტიტუში, სადაც ომამდე ვკითხულბდი ლექციებსაც, ვარ უცოლო.

მოთხრობაში აღწერილია იმ ადამიანის ცხოვრების მცირე ნაწილი, რომელსაც არც მეგობრები ჰყავს, არც ნათესავები, სამსახურსაც ჰკარგავს და თიქოს ცხოვრების აზრსაც ვერ უნდა ხედავდეს.

უხაროდა.

პაროდია ქართულ ხალხურ ზღაპრებს, ბედის საძებნელად წასული ბიჭის თავგადასავალი, მოულოდნელი აღმოჩენები და იმედგაცრუებები.