„მომეცა მოტივაცია, რომ უფრო მეტი მონდომებით ვწერო“ - ნიკოლოზ ცისკარაშვილის წიგნი მკითხველთან შესახვედრად მზად არის

28 დეკემბერი, 2020 წ.

წელს ყვე­ლა­ზე მას­შტა­ბუ­რი ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი კონ­კურ­სი „გახ­დი ბესტსე­ლე­რის ავ­ტო­რი“ უკვე მე­ო­თხედ ჩა­ტარ­და. ჟი­უ­რიმ და ქარ­თველ­მა მკი­თხველ­მა 3 რჩე­უ­ლი რო­მა­ნი გა­მო­ავ­ლი­ნეს, რომ­ლებ­საც წიგ­ნის მა­ღა­ზი­ე­ბის თა­რო­ებ­ზე სულ მალე ვი­ხი­ლავთ.

პირ­ვე­ლი წიგ­ნი, რომ­ლის წარ­დგე­ნაც უკვე გა­ი­მარ­თა, ნი­კო­ლოზ ცის­კა­რიშ­ვი­ლის „ცე­ცხლის­წამ­კი­დე­ბე­ლია“. იგი ჟი­უ­რის რჩე­უ­ლი გახ­და და და­ნარ­ჩე­ნი 2 რო­მა­ნის მსგავ­სად, რამ­დე­ნი­მე თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში ემ­ზა­დე­ბო­და მკი­თხველ­თან შე­სახ­ვედ­რად. ლი­ტე­რა­ტო­რი და „გახ­დი ბესტსე­ლე­რის ავ­ტო­რი 2020-ის“ ჟი­უ­რის ერთ-ერთი წევ­რი პა­ა­ტა ჩხე­ი­ძე „ცე­ცხლის­წამ­კი­დებ­ლის“ წი­ნა­სი­ტყვა­ო­ბა­ში წერს: მწე­რა­ლი თა­ვი­დან­ვე ახერ­ხებს გა­ურ­კვევ­ლო­ბა­სა და ბუნ­დო­ვა­ნე­ბა­ში გამ­ყო­ფო­სო. შე­სა­ბა­მი­სად, მკი­თხველს კი­დევ ერთი, თავ­გა­და­სავ­ლე­ბი­თა და გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ემო­ცი­ე­ბით სავ­სე რო­მა­ნი ელო­დე­ბა. აღ­სა­ნიშ­ნა­ვია, რომ წიგ­ნის ყდა­ზე სპე­ცი­ა­ლუ­რად ამ რო­მა­ნის­თვის გა­და­ღე­ბუ­ლი ფო­ტოა გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი, რომ­ლის ავ­ტო­რიც ლუ­ი­ზა ჩა­ლა­თაშ­ვი­ლია.

ეპიდსი­ტუ­ა­ცი­ის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, წიგ­ნის წარ­დგე­ნა ონ­ლა­ინ­რე­ჟიმ­ში შედ­გა. რო­გო­რი იყო ახალ­გაზ­რდა ავ­ტო­რის­თვის თა­ვის პირ­ველ წიგნ­თან შეხ­ვედ­რა და რო­გო­რი ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი თავ­გა­და­სა­ვა­ლი ელის მის მკი­თხველს, ამის შე­სა­ხებ ნი­კო­ლოზ ცის­კა­რიშ­ვი­ლი თა­ვად გვე­სა­უბ­რა.

რამ­დე­ნი ხანი ელო­დით წიგნს და რას გრძნობ­დით ამ მო­ლო­დი­ნის დროს?

კონ­კურ­სი „გახ­დი ბესტსე­ლე­რის ავ­ტო­რი“ რამ­დე­ნი­მე თვის წინ დას­რულ­და. გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლე­ბის ვი­ნა­ო­ბაც უკვე დიდი ხა­ნია ცნო­ბი­ლია, მაგ­რამ მო­სამ­ზა­დე­ბელ პრო­ცესს საკ­მაო დრო დას­ჭირ­და. ავ­ტო­რის­თვის, რო­მე­ლიც პირ­ველ წიგნს აქ­ვეყ­ნებს, მო­ლო­დი­ნი კი­დევ უფრო მძაფ­რია. სა­ინ­ტე­რე­სოდ მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და ჩემი ურ­თი­ერ­თო­ბა გა­მომ­ცემ­ლო­ბის თა­ნამ­შრომ­ლებ­თან და წიგ­ნის რე­დაქ­ტორ­თან, ბა­ტონ როს­ტომ ჩხე­ი­ძეს­თან. დავ­რწმუნ­დი, რომ წიგ­ნის და­წე­რის შემ­დეგ ავ­ტორს კი­დევ დიდი სა­მუ­შაო ელის, სა­ნამ ის გა­მო­სა­ცე­მად მზად იქ­ნე­ბა.

რო­გო­რი იყო წიგნ­თან პირ­ვე­ლი შეხ­ვედ­რა?

სა­კუ­თარ წიგნ­თან პირ­ვე­ლი შეხ­ვედ­რა ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რი გა­მოდ­გა. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, იმ მო­მენ­ტში ბევ­რს ვე­რა­ფერს ვგრძნობ­დი სი­ხა­რუ­ლი­სა და გა­ო­ცე­ბის გარ­და. ბო­ლომ­დე ჯე­რაც ვერ ვი­ჯე­რებ.

ცხა­დია, ყდის დი­ზა­ი­ნი და წიგ­ნის ფორ­მა­ტი წი­ნას­წარ იყო ჩემ­თვის ცნო­ბი­ლი, მაგ­რამ მას­თან უშუ­ა­ლო შეხ­ვედ­რამ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად იმოქ­მე­და, თით­ქოს რა­ღაც ახ­ლის შექ­მნის უშუ­ა­ლო მომსწრე და მო­ნა­წი­ლე გავ­ხდი.

წიგ­ნის წარ­დგე­ნა ონ­ლა­ინ­რე­ჟიმ­ში გა­ი­მარ­თა... შე­ზღუდ­ვე­ბის გამო, სამ­წუ­ხა­როდ, სხვა გზა არ გვქონ­და. უკე­თე­სი იქ­ნე­ბო­და, მო­მა­ვალ მკი­თხველს უშუ­ა­ლოდ შევ­ხვედ­რო­დი, მათ კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მის სა­შუ­ა­ლე­ბა მქო­ნო­და, მაგ­რამ ვფიქ­რობ, ამ პი­რო­ბებ­ში გა­მომ­ცემ­ლო­ბამ მაქ­სი­მა­ლუ­რად ორ­გა­ნი­ზე­ბუ­ლად იმუ­შა­ვა და ამის­თვის მად­ლო­ბას ვუხ­დი ყვე­ლას, ვინც პრე­ზენ­ტა­ცი­ის და­გეგ­მვა­სა და მომ­ზა­დე­ბა­ში მი­ი­ღო მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა.

რო­გო­რი იყო ნი­კო­ლოზ ცის­კა­რაშ­ვი­ლი კონ­კურ­სამ­დე და რო­გო­რია ახლა, როცა უკვე თა­ვის წიგნს უყუ­რებს?

ხე­ლო­ვან­სა და ხე­ლოვ­ნე­ბის ნა­წარ­მო­ებს შო­რის მი­მარ­თე­ბა დი­ა­ლექ­ტი­კუ­რია: ხე­ლო­ვა­ნი ქმნის ნი­მუშს, და ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­ში აქ­ცევს შე­მოქ­მედს შე­მოქ­მე­დად. ვერ ვი­ტყვით, რომ რო­მე­ლი­მე მხა­რე პირ­ვე­ლა­დი და უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, მაგ­რამ მა­ინც მჯე­რა, რომ მწე­რალს მხო­ლოდ წიგ­ნი არ ქმნის: არ­სე­ბო­ბენ ისე­თი მწერ­ლე­ბი, რომ­ლებ­საც არას­დროს არა­ფე­რი გა­მო­უქ­ვეყ­ნე­ბი­ათ და ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც უამ­რა­ვი წიგ­ნის ავ­ტო­რე­ბი არი­ან, მაგ­რამ მათ მწერ­ლებს მა­ინც ვერ ვუ­წო­დებთ. სა­კუ­თა­რი წიგ­ნის უშუ­ა­ლოდ ხილ­ვამ მო­მი­ტა­ნა მეტი თვითრწმე­ნა, თავ­და­ჯე­რე­ბა და მო­ტი­ვა­ცია, რომ უფრო მეტი მონ­დო­მე­ბით ვწე­რო.

შე­გიძ­ლი­ათ გა­იხ­სე­ნოთ, რო­გო­რი იყო წიგნ­ზე მუ­შა­ო­ბის პრო­ცე­სი?

ლი­ტე­რა­ტუ­რა არა მხო­ლოდ მკი­თხვე­ლის­თვის არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი, არა­მედ ავ­ტო­რის­თვი­საც. ხე­ლო­ვა­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბის პრო­ცეს­ში გარ­და­იქ­მნე­ბა. „ცე­ცხლის­წამ­კი­დე­ბე­ლი“ არის წიგ­ნი, რო­მელ­მაც, პირ­ველ რიგ­ში, ავ­ტორ­ზე იმოქ­მე­და. ხე­ლოვ­ნე­ბის მნიშ­ვნე­ლო­ბის ან და­ნიშ­ნუ­ლე­ბის გან­სა­ზღვრა, მით უმე­ტეს პოსტმო­დერ­ნიზ­მის ეპო­ქა­ში, შე­უძ­ლე­ბე­ლია, მაგ­რამ შე­მოქ­მე­დი ალ­ბათ ის არის, ვი­საც სა­კუ­თა­რი თა­ვის შეც­ნო­ბის სურ­ვი­ლი აქვს და სა­ა­მი­სოდ სი­მა­მა­ცეც ჰყოფ­ნის. „ცე­ცხლის­წამ­კი­დე­ბე­ლი“ სწო­რედ ამის შე­სა­ხე­ბაა: თუ რო­გორ ეძებს ადა­მი­ა­ნი სა­კუ­თარ თავს, რო­გორ გა­ურ­ბის წარ­სულს, შეც­დო­მებს, რო­გორ გა­უ­უ­ცხოვ­დე­ბა თა­ვის ში­ნა­გან სამ­ყა­როს.

რა ელო­დე­ბა მკი­თხველს, რო­გო­რია რო­მა­ნის მთა­ვა­რი გმი­რი?

ეს ნა­წარ­მო­ე­ბი, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, ერთ დიდ დევ­ნა­ზე მოგ­ვი­თხრობს. მთა­ვა­რი გმი­რი გა­ურ­ბის სა­კუ­თა­რი ში­შის ობი­ექტს და ამ დევ­ნა­ში სხვა, უფრო სა­ზა­რელ არ­სე­ბებს წა­ა­წყდე­ბა. რო­მა­ნი გა­ჯე­რე­ბუ­ლია სა­თავ­გა­და­სავ­ლო ელე­მენ­ტე­ბით და ში­ნა­გა­ნი მო­ნო­ლო­გე­ბით, მუ­დამ ერ­თმა­ნეთს ენაც­ვლე­ბა გა­რე­გა­ნი და ში­ნა­გა­ნი სამ­ყა­რო­ე­ბი. „ცე­ცხლის­წამ­კი­დე­ბე­ლი“ სავ­სეა ბრძო­ლით, ძი­ე­ბით, დევ­ნით, ფიქ­რით, ტან­ჯვით, მარ­ტო­ო­ბით, შიმ­ში­ლით. ყვე­ლა­ფე­რი ეს არის კი­დეც სიმ­ბო­ლო და არც არის. სი­ნამ­დვი­ლე­ში, ეს ერთი მე­ტად გრძე­ლი და რთუ­ლი თავ­გა­და­სა­ვა­ლია, რო­მე­ლიც სრუ­ლი­ად მო­უ­ლოდ­ნე­ლი შე­დე­გით, უც­ნა­უ­რი მე­ტა­მორ­ფო­ზით სრულ­დე­ბა.

წიგ­ნის გა­მო­წე­რა შე­საძ­ლე­ბე­ლია ჩვენი ვებ-გვერდიდან Palitral.ge